Od 2000 roku zajmuję się badaniami ultrasonograficznymi kobiet ze szczególnym uwzględnieniem diagnostyki onkologicznej.

Od 2001 roku w Poradni Menopauzy przyjmowałam pacjentki w okresie menopauzy, a w Poradni Uroginekologicznej kobiety z nietrzymaniem moczu i zaburzeniami statyki narządu rodnego (obniżeniami pochwy i macicy). 

 

Od tego roku byłam również zaangażowana w bezpłatną akcję niesienia pomocy pacjentkom ze schorzeniami uroginekologicznymi, znaną w województwie łódzkim i w Polsce pod nazwą „Stoktotka”.

 

W roku 2001 roku po licznych szkoleniach w Pracowni Uroginekologicznej zaczęłam wykonywać badania urodynamiczne (w tych latach byłam jedną z pierwszych uroginekologów w Polsce, wykonującą badanie urodynamiczne).

Od 2006 roku wykonywałam usg uroginekologiczne w Pracowni Uroginekologicznej (w tym czasie takie badanie wykonywane było w niewielu ośrodkach na świecie), w celu określenia przyczyn dolegliwości uroginekologicznych i anatomicznych zaburzeń im towarzyszących - przed zastosowaniem leczenia nieoperacyjnego i operacyjnego oraz do zobrazowania materiałów syntetycznych używanych coraz powszechniej podczas operacji uroginekologicznych (tzw. taśm i siatek) - w celu diagnostyki i leczenia pacjentek po operacjach.

 

Moje zainteresowania naukowe i zawodowe poświęcone są przede wszystkim uroginekologii. Dotyczą, między innymi, diagnostyki przed i pooperacyjnej oraz leczenia operacyjnego schorzeń uroginekologicznych. W tym zakresie odbyłam wiele szkoleń zagranicznych oraz krajowych. Jestem współautorką kilku książek.

Od kilku lat prowadzę kursy i szkolenia w zakresie uroginekologii. W Klinice, w której pracuję, kilka razy w roku odbywa się bezpośrednia wymiana wiedzy pomiędzy naszym ośrodkiem a trzema ośrodkami uroginekologicznymi w Niemczech (wizyty w Niemczech, wizyty niemieckich specjalistów w Polsce). Ciągłe uaktualnianie wiedzy naukowej i fachowej wpływa na poprawę efektywności leczenia zachowawczego i operacyjnego.

W zakresie leczenia nieoperacyjnego ostatnio skupiam się na poprawie efektywności ćwiczeń przepony moczowo-płciowej oraz terapii pessarami (wkładki dopochwowe).

Poprawa efektywności leczenia operacyjnego jest moim zdaniem konsekwencją kompleksowej diagnostyki oraz rozwoju nowych możliwości diagnostycznych badania usg w uroginekologii – obecnie bardzo dynamicznie rozwijającej się dziedziny diagnostycznej. Istotnym elementem jest indywidualizacja terapii z wykorzystaniem zarówno klasycznych, jak i nowoczesnych metod operacyjnych.

Byłam jedną z osób, które wprowadziły do praktyki klinicznej w Pracowni Uroginekologicznej nowe sposoby diagnostyki uroginekologicznej, opracowywałam nowe algorytmy diagnostyczno-lecznicze w zakresie operacji uroginekologicznych, pozwalający racjonalnie wykorzystywać operacje klasyczne, jak i najnowsze zabiegi.

W Klinice, gdzie pracowałam, zostały również wprowadzone do praktyki klinicznej niektóre klasyczne zabiegi operacyjne (wcześniej nie wykonywane Polsce) i nowe generacje taśm do leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet oraz siatek do operacyjnej terapii zaburzeń statyki, a do kontroli pooperacyjnej zastosowaliśmy nowoczesne sposoby diagnostyczne z wykorzystaniem usg uroginekologicznego.

Jako jedna z osób wdrażałam do praktyki klinicznej kompleksowe leczenie nieoperacyjne obejmujące między innymi indywidualny dobór specjalnych pessarów z wykorzystaniem do tego celu przeszkolonego przez nas personelu średniego.